Verbum

хутаранін, ✂, м.

Жыхар або ўладальнік хутара.

|| ж. хутаранка, ✂.

|| прым. хутаранскі, ✂.

хутаць, ✂; незак.

Старанна закручваць, загортваць у што-н., добра ўкрываць.

• Х. дзіця ў коўдрачку.

|| зак. захутаць, ✂.

|| звар. хутацца, ✂.

|| зак. захутацца, ✂.

|| наз. хутанне, ✂.

хутка...

Першая частка складаных слоў у знач. хуткі, напр. хуткабежны, хуткакрылы, хуткацечны.

хуткасць, ✂, ж.

1. гл. хуткі.

2. Ступень скорасці руху каго-, чаго-н. або распаўсюджання чаго-н.

   • Х. гуку.

3. Ступень скорасці, з якой адбываецца якое-н. дзеянне, працэс.

   • Поле ачышчалася ад снегу з небывалай хуткасцю.

4. Ступень скорасці дастаўкі грузаў.

   • Адправіць груз малой хуткасцю.

5. Ступень скорасці руху або вярчэння некаторых машын, звязаная з парадкам узаемадзеяння дэталей каробкі скорасцей.

   • Ехаць на трэцяй хуткасці.

6. У механіцы: адносіны пройдзенага целам шляху да часу, за які гэты шлях праходзіцца (спец.).

|| прым. хуткасны, ✂.

хуткацечны, ✂.

Які хутка цячэ або хутка праходзіць, мінае.

• Хуткацечная рака.
• Хуткацечнае жыццё (перан.).

|| наз. хуткацечнасць, ✂.

хуткі, ✂.

1. Які адбываецца з вялікай хуткасцю.

   • Хуткая хада. Хутка (прысл.) бегаць.

2. Быстры ў сваіх рухах, дзеяннях, рашэннях і пад., паспешлівы.

   • Хуткія крокі.
   • Х. погляд.

3. Які адбываецца ў кароткі адрэзак часу, а таксама які павінен адбыцца праз невялікі адрэзак часу.

   • Хуткая перамога.
   • Да хуткай сустрэчы.

|| памянш. хуценькі, ✂.

|| наз. хуткасць, ✂.

хцівасць, ✂, ж.

1. Празмернае імкненне задаволіць якое-н. жаданне.

   • Х. да яды.

2. Скупасць, сквапнасць, карыслівасць.

хцівец, ✂, м.

Той, каму ўласціва хцівасць, хцівы чалавек.

|| ж. хцівіца, ✂.

хцівы, ✂.

1. Нястрымны ў імкненні задаволіць якое-н. жаданне, падкі да чаго-н.

   • Х. на грошы.
   • Х. на чужое дабро.

2. Які выражае хцівасць.

   • Х. погляд.

3. Скупы, карыслівы.

   • Хцівая пагоня за багаццем.