Verbum

лабаты, ✂ (разм.).

1. Бязрогі, які не мае рог.

   • Лабатая карова.

2. Пра чалавека: шыракалобы, з вялікім ілбом.

3. Круглы, высокі, падобны на лоб.

   • Л. узгорак.

|| наз. лабатасць, ✂.

лабач, ✂, м. (разм.).

Пра чалавека з высокім пакатым ілбом.

лабільны, ✂, (спец.).

Няўстойлівы, рухомы.

• Л. ціск.
• Лабільная тэмпература.

|| наз. лабільнасць, ✂.

лабірынт, ✂, м.

1. У старажытнай Грэцыі і Егіпце — будынак з складанымі, заблытанымі хадамі, з якога цяжка было выйсці.

2. перан. Складанае, заблытанае становішча, размяшчэнне чаго-н.

   • Л. вуліц.
   • Л. думак.

3. Унутранае вуха чалавека і пазваночных жывёл (спец.).

|| прым. лабірынтавы, ✂.

лабіст, ✂, м.

Чалавек, які належыць да лобі.

|| прым. лабісцкі, ✂.

лабіялізацыя, ✂, ж. (спец.).

Вымаўленне некаторых гукаў з акругленнем выцягнутых наперад губ.

|| прым. лабіялізацыйны, ✂.

лабіяльны, ✂, (спец.).

Утвораны з удзелам губ; губны.

• Лабіяльныя зычныя б, п.

|| наз. лабіяльнасць, ✂.

лабок, ✂, м.

1. гл. лоб.

2. Узвышэнне ў ніжняй частцы жывата над зрашчэннем пярэдніх касцей таза (спец.).

|| прым. лабковы, ✂.

лава​¹, ✂, ж.

Прадмет хатняга абсталявання ў выглядзе шырокай дошкі на ножках для сядзення.

◊

• Сесці (трапіць) на лаву падсудных — пайсці пад суд.

|| прым. лаўны, ✂.

лава​², ✂, ж.

Расплаўленая вулканічная маса, якая вывяргаецца на паверхню зямлі.

|| прым. лававы, ✂.