лабірынт, ✂, м.

  1. У старажытнай Грэцыі і Егіпце — будынак з складанымі, заблытанымі хадамі, з якога цяжка было выйсці.

  2. перан. Складанае, заблытанае становішча, размяшчэнне чаго-н.

    • Л. вуліц.
    • Л. думак.

  3. Унутранае вуха чалавека і пазваночных жывёл (спец.).

|| прым. лабірынтавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)