Verbum

этолаг, ✂, м.

Спецыяліст па эталогіі.

этрускі, ✂, м.

Старажытныя плямёны, якія насялялі ў 1-м тысячагоддзі да н. э. паўночны захад Апенінскага паўвострава.

|| прым. этрускі, ✂.

• Этруская мова.

этыка, ✂, ж.

1. Філасофскае вучэнне аб маралі, яе развіцці, прынцыпах, нормах і ролі ў грамадстве.

2. Сукупнасць норм паводзін, мараль якой-н. грамадскай групы.

   • Навуковая э.
   • Урачэбная э.

|| прым. этычны, ✂.

этыкет, ✂, м.

Устаноўлены парадак паводзін, формы абыходжання ў якім-н. асяроддзі, грамадстве.

• Дыпламатычны э.

|| прым. этыкетны, ✂.

этыкетка, ✂, ж.

Ярлык на чым-н. з фабрычным, гандлёвым кляймом, подпісам і пад.

• Э. на бутэльцы.

|| прым. этыкетачны, ✂.

этыл, ✂, м.

Трупа з атамаў вугляроду і вадароду, якая ўваходзіць у састаў многіх арганічных злучэнняў.

|| прым. этылавы, ✂.

• Э. спірт.

этылен, ✂, м.

Бясколерны газ, які складаецца з вугляроду і вадароду і выкарыстоўваецца для атрымання поліэтылену, этылавага спірту і інш.

|| прым. этыленавы, ✂.

этымалагізаваць, ✂; незак. (спец.).

Займацца этымалагізацыяй.

|| наз. этымалагізаванне, ✂.

этымалагізацыя, ✂, ж. (спец.).

Устанаўленне этымалогіі якога-н. слова.

этымалогія, ✂, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і роднасныя сувязі слоў.

2. Паходжанне таго або іншага слова ці выразу.

○

• Народная этымалогія (спец.) — пераробка запазычанага слова па ўзору блізкага па гучанню слова роднай мовы.

|| прым. этымалагічны, ✂.

• Э. слоўнік.