Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

электракаршчык, , м.

Вадзіцель электракараў.

|| ж. электракаршчыца, .

|| прым. электракаршчыцкі, .

электракары, .

Самаходная бязрэйкавая цялежка, якая рухаецца пры дапамозе ўстаноўленага на ёй электрарухавіка, што сілкуецца ад акумулятараў.

электракран, , м.

Пад’ёмны кран, які дзейнічае пры дапамозе электрарухавіка.

электралінія, , ж.

Устройства з проваду, кабелю і электраарматуры для перадачы электраэнергіі.

  • Высокавольтная э.

электралямпавы, .

Які мае адносіны да вырабу электралямпаў.

  • Э. завод.

электралячэнне, , н.

Лячэнне шляхам уздзеяння на арганізм электрычнага току або электрамагнітнага поля.

|| прым. электралячэбны, .

электрамабіль, , м.

Аўтамабіль з электрычным рухавіком.

|| прым. электрамабільны, .

электрамагнетызм, , м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, што вызначаюць непарыўную сувязь паміж электрычнымі і магнітнымі ўласцівасцямі рэчыва.

|| прым. электрамагнетычны, .

электрамагніт, , м.

Устройства для атрымання магнітнага поля пры дапамозе электрычнага току, звычайна ў выглядзе стальнога або жалезнага сардэчніка з драцяной абмоткай, штучны магніт.

|| прым. электрамагнітны, .

электрамантаж, , м.

Мантаж электрычнага абсталявання, электрычных прыбораў, прыстасаванняў.

|| прым. электрамантажны, .