Verbum

магма, ✂, ж. (спец.).

Расплаўленая маса ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматычны, ✂.

• Магматычныя горныя пароды.

магнат, ✂, м.

У феадальным і буржуазным грамадстве: уладальнік вялікіх маёнткаў, іншых багаццяў.

• Небагатыя паны залежалі ад магнатаў.
• Нафтавы м.

|| прым. магнацкі, ✂.

• Магнацкія ўладанні.

магнацтва, ✂, н.

1. Званне магната.

2. зб. Магнаты, радавітая знаць.

   • Польскае м.

магнезія, ✂, ж.

Вокіс магнію ў выглядзе белага парашку, які выкарыстоўваецца ў медыцыне і прамысловасці.

|| прым. магнезіяльны, ✂.

• М. цэмент.

магнета, нескл., н. (спец.).

Устройства для ўтварэння электрычных разрадаў з мэтай запальвання гаручай сумесі ў цыліндрах рухавікоў унутранага згарання.

магнетызм, ✂, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, звязаных з дзеяннем уласцівасцей магніта.

• Зямны м.

|| прым. магнетычны, ✂.

магній, ✂, м.

Хімічны элемент, мяккі лёгкі серабрыста-белы метал, які гарыць яркім белым полымем.

|| прым. магніевы, ✂.

магніт, ✂, м.

1. Кавалак жалезнай руды або сталі, які мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя або стальныя прадметы.

2. перан. Тое, што прыцягвае, вабіць да сябе.

|| прым. магнітны, ✂.

магнітафон, ✂, м.

Апарат для запісу і аднаўлення гукаў электрамагнітным шляхам.

|| прым. магнітафонны, ✂.

магнітола, ✂, ж.

Апарат, які сумяшчае ў сабе радыёпрыёмнік і магнітафон.