магнета, нескл., н. (спец.).

Устройства для ўтварэння электрычных разрадаў з мэтай запальвання гаручай сумесі ў цыліндрах рухавікоў унутранага згарання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)