Verbum

ін’екцыя, ✂, ж. (спец.).

Увядзенне лекавых раствораў непасрэдна пад скуру, у мышцу, вену шляхам упырсквання.

• І. ў вока.

|| прым. ін’екцыйны, ✂.

інертны, ✂.

1. Які мае інерцыю (у 1 знач.; спец.).

2. Бяздзейны, безыніцыятыўны.

   • І. чалавек.
   • Інертныя газы —якія не ўступаюць у хімічныя рэакцыі.

|| наз. інертнасць, ✂.

інерцыя, ✂, ж.

1. Уласцівасць цел захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя сіла не прымусіць змяніць гэты стан.

   • Ляцець па інерцыі.

2. перан. Бяздзейнасць, пасіўнасць.

◊

• Па інерцыі — па прывычцы, машынальна.

|| прым. інерцыйны, ✂.

інець, ✂; незак.

Пакрывацца інеем.

|| зак. заінець, ✂.

• Дрэвы заінелі.

інжынер, ✂, м.

Спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй.

• І.-механік.
• Ваенны і.

|| прым. інжынерскі, ✂.

інжынерны, ✂.

Тэхнічны, звязаны з дзейнасцю інжынера.

• Інжынерныя войскі.

інжынерыя, ✂, ж.

Інжынерная справа, творчая тэхнічная дзейнасць.

інжыр, ✂, м.

1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. Салодкі плод гэтага дрэва (вінныя ягады).

|| прым. інжырны, ✂.

іністы, ✂.

Пакрыты інеем, заінелы.

• І. хмызняк.

ініцыялы, ✂, м.

Першыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча.

|| прым. ініцыяльны, ✂.