Verbum

крывахарканне, ✂, н.

Выдзяленне крыві з макротай пры кашлі.

крывацёк, ✂, м.

Выцяканне крыві з крывяносных сасудаў.

• Унутраны к.

крывашып, ✂, м. (спец.).

Дэталь механізма, якая служыць для ператварэння вярчальнага руху ў паступальны і наадварот.

|| прым. крывашыпны, ✂.

крывець, ✂; незак. (разм.).

Станавіцца крывым.

|| зак. акрывець, ✂.

крывізна, ✂, ж.

1. гл. крывы.

2. Крывое, сагнутае месца.

   • К. стала.

крывінка, ✂, ж. (разм.).

1. Капелька крыві.

   • Ні крывінкі ў твары (пра вельмі бледнага чалавека).

2. Пра роднага па крыві.

   • Гэта ж мая к.

крывіцца, ✂; незак.

1. Станавіцца крывым, перакрыўленым.

   • Паркан пачаў к.

2. Крывіць губы, рот і пад., выказваючы нязгоду з чым-н., незадавальненне чым-н.

|| зак. пакрывіцца, ✂ і скрывіцца, ✂.

крывіць, ✂; незак.

Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.

• К. абцасы.
• К. губы (выражаць грэблівасць).
• К. душой (перан. гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне).

|| зак. пакрывіць, ✂ і скрывіць, ✂.

крывічы, ✂, м.

Усходнеславянскае племянное аб’яднанне 6—10 стст., якое займала тэрыторыю ў вярхоўях Заходняй Дзвіны, Дняпра і Волгі.

• Полацкія к.

|| прым. крывіцкі, ✂.

• Крывіцкія курганы.

крывы, ✂.

1. Выгнуты, не прамы.

   • Крывая дошка.
   • К. цвік.
   • Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).
   • Крывое люстра (якое дае скажонае адлюстраванне; таксама перан.).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

   • Крывая рука.

3. З пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна, ✂.