Verbum

імшанік, ✂, м.

Уцепленае памяшканне для зімоўкі пчол.

імшаны, ✂.

Зарослы мохам.

• Імшанае покрыва.
• Імшанае балота.

імшара, ✂, ж.

Мохавае балота.

• Топкія імшары.
• Асушыць імшары.

імшарына, ✂, ж.

Тое, што і імшара.

імшысты, ✂.

1. Парослы мохам.

   • І. бераг.

2. Падобны на мох.

   • Імшыстая трава.

|| наз. імшыстасць, ✂.

імшыць, ✂; незак.

Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак.

• І. зруб.

імя, ✂, н.

1. Асабістая назва чалавека, якая даецца яму пры нараджэнні.

   • Уласнае і.
   • Яго і. — Сяргей.

2. Імя па бацьку — найменне па асабістаму імю бацькі.

   • Завуць Раман, а і. па бацьку Пракопавіч.

3. Прозвішча — спадчыннае афіцыйнае найменне, якое паказвае на прыналежнасць чалавека да пэўнай сям’і, напр. у беларусаў: Атраховіч, Брыль, Вялюгін, Гарэцкі, Дубоўка, Карскі, Мележ, Насовіч, Шырма, Янчук.

4. Асабістая вядомасць, рэпутацыя.

   • Вучоны з сусветным імем.

5. Назва прадмета, з’явы.

   • Расліна альяс вядома пад імем сталетнік.

6. імя каго-чаго, у знач. прыназ. з Р. У памяць, у гонар каго-, чаго-н.

   • Тэатр імя Янкі Купалы.

імяніннік, ✂, м.

Чалавек у дзень сваіх імянін або ў дзень свайго нараджэння.

• Мець выгляд імянінніка (з радасным выглядам; жарт.).

|| ж. імянінніца, ✂.

імяніны, ✂.

У праваслаўных і католікаў: асабістае свята каго-н., якое выпадае на той дзень, калі царква адзначае памяць аднайменнага святога.

• Спраўляць і. (дзень нараджэння; разм.).

|| прым. імянінны, ✂.

• І. пірог.

імянны, ✂.

Памечаны імем уладальніка; выдадзены на чыё-н. імя.

• І. гадзіннік.
• Імянная стыпендыя (імя каго-н.).

◊

• Імянны спіс — спіс, у якім пералічваюцца прозвішчы і імёны якіх-н. асоб.