Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

крывадушнік, , м.

Крывадушны, няшчыры, ілжывы чалавек.

|| ж. крывадушніца, .

|| прым. крывадушніцкі, .

крывадушнічаць, ; незак.

Паступаць няшчыра, праяўляць у паводзінах крывадушнасць, ілжывасць.

|| наз. крывадушнічанне, .

крывадушны, .

Поўны крывадушша, няшчыры, ілжывы.

  • К. чалавек.

|| наз. крывадушнасць, .

крыважэрны, .

Які прагне крыві, забойстваў; жорсткі, люты.

  • К. драпежнік.
  • К. вораг.

|| наз. крыважэрнасць, .

крывапівец, , м.

Бязлітасны, жорсткі чалавек, прыгнятальнік:.

крывасмок, , м.

  1. Кажан, які жывіцца кроўю жывёл (жыве ў Цэнтральнай і Паўднёвай Амерыцы).

  2. перан. Тое, што і крывапівец (пагард.).

крывасосны, .

Які адсмоктвае, адцягвае кроў.

  • Крывасосныя банькі.

крыватолкі, .

Неабгрунтаваныя, няправільныя разважанні, плёткі.

крываўка, , ж. (разм.).

Крывавы панос; дызентэрыя.

|| прым. крывавачны, .

крываўнік, , м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам.

|| прым. крываўнікавы, .