Verbum

фініфць, ✂, ж.

Назва эмалі для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

|| прым. фініфцевы, ✂.

• Ф. пярсцёнак (пакрыты фініфцю).

фініш, ✂, м.

1. Заключная частка спартыўнага спаборніцтва на хуткасць.

2. Канечны пункт, канец такога спаборніцтва.

3. У спорце: некаторая адлегласць на дыстанцыі перад канечным пунктам.

   • Прайсці ф.

|| прым. фінішны, ✂.

• Фінішная стужка.

фінішаваць, ✂; зак. і незак.

1. Прыйсці (прыходзіць) да фінішу (у 2 знач.).

2. Прайсці (праходзіць) у фінішы (у 3 знач.).

|| наз. фінішаванне, ✂.

фінка, ✂, ж.

1. Нож з тоўстым кароткім лязом, так званы фінскі нож (разм.).

2. Круглая шапка з футравым адкладным аколышкам.

3. Невялікі конь паўночнай пароды.

фінт, ✂, м.

У спорце: падманны рух, фальшывы выпад.

фінціклюшка, ✂, ж. (разм.).

1. Цацка, забаўка, таннае ўпрыгожанне.

   • Уставіць пакой усякімі фінціклюшкамі.

2. звычайна мн. Несур’ёзныя, пустыя ўчынкі, словы.

   • Усё гэта далёкія ад справы фінціклюшкі.

3. Пра пустую, легкадумную жанчыну, якая толькі і думае пра шыкоўнае ўбранне.

фінціць, ✂; незак. (разм.).

Хітрыць, выкручвацца, весці сябе ненатуральна.

фіны, ✂, м.

Народ заходняй часткі фіна-угорскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.

|| ж. фінка, ✂.

|| прым. фінскі, ✂.