Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

роўны, .

  1. Гладкі, прамы, які не мае ўзвышэнняў, патаўшчэнняў, выгібаў.

    • Роўная мясцовасць.
    • Дарога ідзе роўна (прысл.).
    • Роўнае вудзільна.
  2. Аднолькавы, надта падобны, такі ж (па велічыні, значэнню, якасці).

    • Роўныя сілы.
    • На роўных пачатках.
    • Быць роўным каму-н.
    • Гаварыць як з роўным (наз.).
    • Як роўныя (на роўных правах, падставах, у роўных адносінах).
  3. Раўнамерны, спакойны.

    • Р. пульс.
    • Роўна (прысл.) дыхаць.
    • Р. голас.
  4. Пастаянна аднолькавы і спакойны, ураўнаважаны.

    • Роўнае жыццё.
    • Р. характар.
  5. Цалкам аднолькавы па велічыні.

    • Роўныя долі.
  6. Які знаходзіцца на адной лініі з кім-, чым-н. (па вышыні, глыбіні і пад.).

    • Кукуруза вырасла роўная з чалавекам.

  • Роўны лік — лік круглымі лічбамі, без капеек, без дробаў.

роўнядзь, , ж.

Роўнае месца, раўніна; роўная паверхня чаго-н., гладзь.

  • Снежная р. палёў.
  • Люстраная р. азёр.