Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёіоуыэя’
джзклнпрстхчш

вяльможа, ✂, м.

  1. Знатны і багаты саноўнік (уст.).

    • Царскія вяльможы.

  2. Пра чалавека, які зазнаўся (іран.).

    • Вельмі рана адчуў сябе вяльможам.

вяльможны, ✂.

  1. Які з’яўляецца вяльможам, знатны (уст.).

    • В. пан.

  2. Уласцівы вяльможы, зняважліва-паблажлівы (іран. неадабр.).

    • В. тон.