Verbum

дэфектолаг, ✂, м.

Спецыяліст па дэфекталогіі.

дэфектыўны, ✂.

Які мае фізічныя або псіхічныя недахопы; ненармальны.

• Дэфектыўнае дзіця.

|| наз. дэфектыўнасць, ✂.

дэфензіва, ✂, ж.

Палітычная паліцыя ў буржуазнай Польшчы (1918—1939), а таксама назва органаў контрразведкі.

дэфіле, нескл., н. (спец.).

Цясніна або вузкі, цесны праход.

• Горнае д.

дэфіліраваць, ✂; незак.

1. Урачыста праходзіць на парадах, дэманстрацыях і пад.

2. Хадзіць туды-сюды, прагульвацца.

дэфініцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Кароткае лагічнае азначэнне таго ці іншага паняцця, якое ўключае найбольш істотныя яго адценні.

• Слоўнікавая д.

дэфіс, ✂, м.

Кароткая злучальная рыска паміж двума словамі (-), напр. груша-сіраціна, горад-герой, а таксама знак пераносу часткі слова з аднаго радка на другі і знак скарачэння, напр. б-ка, т-ва, у выглядзе такой рыскі.

дэфіцыт, ✂, м.

1. Перавышэнне расходаў над даходамі.

   • Павелічэнне бюджэтнага дэфіцыту.

2. Недахоп чаго-н., няхватка ў чым-н.

   • Гэтыя тавары цяпер у дэфіцыце.

3. Пра што-н. дэфіцытнае (у 2 знач.).

   • Дублёнкі на той час з’яўляліся дэфіцытам.

дэфіцытны, ✂.

1. Які прыносіць дэфіцыт (у 1 знач.)., стратны.

   • Дэфіцытнае прадпрыемства.

2. Які не задавальняе попыту, недастатковы ў колькасных адносінах.

   • Дэфіцытныя тавары.

|| наз. дэфіцытнасць, ✂.

дэхканін, ✂, м.

У Сярэдняй Азіі і ў некаторых краінах Усходу: селянін.

|| ж. дэхканка, ✂.

|| прым. дэхканскі, ✂.