Verbum

дэка...

Першая частка складаных слоў са знач. дзесяць (адзінак, названых у другой частцы складання), напр. дэкаграм, дэкалітр, дэкатона.

дэкада, ✂, ж.

1. Прамежак часу ў дзесяць дзён; трэцяя частка месяца.

   • Першая д. мая.

2. Дзесяць дзён, у якія праводзіцца якое-н. грамадскае мерапрыемства.

   • Д. беларускага мастацтва ў Маскве.

|| прым. дэкадны, ✂.

• Д. графік.

дэкаданс, ✂, м. (кніжн.).

1. Заняпад, культурны рэгрэс.

2. Тое, што і дэкадэнцтва.

дэкадэнцтва, ✂, н.

Агульная назва нерэалістычных напрамкаў у літаратуры і мастацтве канца 19 — пач. 20 ст., якія характарызуюцца ўпадніцтвам,; крайнім індывідуалізмам.

|| прым. дэкадэнцкі, ✂.

дэкальтаваны, ✂.

1. Які мае дэкальтэ.

   • Дэкальтаванае плацце.

2. Апрануты ў плацце з выразам, які адкрывае шыю, грудзі, плечы.

   • Перад люстэркам прыхарошвалася дэкальтаваная дама.

дэкальтэ, нескл., н.

1. Вялікі выраз у верхняй частцы жаночага адзення, які адкрывае шыю, плечы, верхнюю частку грудзей.

   • Глыбокае д.

2. нязм. Пра жаночае плацце з такім выразам.

   • Плацце д.

дэкан, ✂, м.

Кіраўнік факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

• Д. філалагічнага факультэта універсітэта.

|| прым. дэканскі, ✂.

дэканат, ✂, м.

Кіраўніцтва факультэта, якое ўзначальвае дэкан.

|| прым. дэканацкі, ✂.

дэкараваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Надаць (надаваць) чаму-н. прыгожы выгляд знешнім убраннем.

• Д. залу кветкамі.

|| зак. задэкараваць, ✂.

дэкаратар, ✂, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі, афармляе сцэну, здымачную пляцоўку.

2. Спецыяліст па ўпрыгожванню будынкаў, памяшканняў.

|| прым. дэкаратарскі, ✂.