Verbum

муфта​¹, ✂, ж.

Прыналежнасць жаночай вопраткі — род адкрытага з двух бакоў цёплага мяшочка з футра для сагравання рук.

муфта​², ✂, ж. (спец.).

Прыстасаванне для злучэння цыліндрычных частак машын, механізмаў, стальных канатаў.

• М. счаплення.

|| прым. муфтавы, ✂.

муфтый, ✂, м.

Асоба вышэйшага мусульманскага духавенства, вучоны-багаслоў, тлумачальнік Карана.

муха, ✂, ж.

Агульная назва шырокараспаўсюджаных двухкрылых насякомых.

• Пакаёвыя мухі.
• Рабіць з мухі слана (перан. значна перабольшваць што-н.).
• Мухі не пакрыўдзіць (пра добрага, спакойнага чалавека).

◊

• Быць пад мухай (разм.) — быць п’янаватым.

• З мухамі ў носе — з норавам.

|| памянш. мушка, ✂.

|| прым. мушыны, ✂.

мухаедка, ✂, ж.

Насякомае з атрада рыючых або пясочных вос, якое корміць сваіх лічынак мухамі.

мухалоўка, ✂, ж.

1. Прыстасаванне для знішчэння мух.

2. Птушка сямейства вераб’іных.

   • Шэрая м.

3. Членістаногая жывёліна-мнаганожка, якая ловіць мух і іншых насякомых.

|| прым. мухаловачны, ✂ і мухалоўкавы, ✂.

• Сямейства мухалоўкавых (наз.).

мухамор, ✂, м.

Ядавіты грыб з чырвонай або жоўтай шапкай у белыя крапінкі.

муціцца, ✂; незак.

Рабіцца мутным (пра вадкасць; у 1 знач.).

• Вада ў ручаі муціцца.

|| зак. замуціцца, ✂ і памуціцца, ✂.

муціць, ✂; незак.

1. Рабіць мутным (вадкасць).

   • М. ваду.

2. перан. Не даваць спакою, трывожыць.

   • Душу муціць неспакой.

3. пераважна безас., каго-што. Браць на ваніты.

   • Яго муціла ад лякарства.

|| зак. замуціць, ✂ і памуціць, ✂.

• Ён вады не замуціць нікому (перан. пра вельмі сціплага, ціхага чалавека).

муць, ✂, ж.

1. Дробныя часцінкі ў вадкасці, якія робяць яе непразрыстай, каламутнай.

2. перан. Туман, смуга; імгла.

   • М. вісіць у паветры.

3. перан. Аб цяжкім душэўным стане (разм.).

   • М. на душы.