Verbum

ілюзіяніст, ✂, м.

Эстрадна-цыркавы артыст, які паказвае складаныя фокусы, часта з прымяненнем спецыяльнай апаратуры.

|| ж. ілюзіяністка, ✂.

|| прым. ілюзіянісцкі, ✂.

ілюзорны, ✂.

1. гл. ілюзія.

2. Створаны ілюзіяй; уяўны, несапраўдны.

   • Ілюзорныя спадзяванні.

|| наз. ілюзорнасць, ✂.

ілюмінаваць, ✂; зак. і незак.

Упрыгожыць (-жваць) ілюмінацыяй.

• І. вуліцы.

ілюмінатар, ✂, м.

Круглае акно ў борце самалёта, касмічнага карабля або судна, якое герметычна закрываецца.

• Глядзець праз і.

|| прым. ілюмінатарны, ✂.

ілюмінацыя, ✂, ж.

Яркае асвятленне вуліц, будынкаў у сувязі са святам, урачыстасцю.

• Святочная і.

|| прым. ілюмінацыйны, ✂.

ілюстраваць, ✂; зак. і незак.

1. Даць (даваць) малюнкі, якія суправаджаюць, паясняюць змест твора.

   • І. кнігу.

2. перан. Пацвердзіць (пацвярджаць) чым-н. наглядным, канкрэтным.

   • І. адказ прыкладамі.

|| зак. праілюстраваць, ✂.

|| наз. ілюстрацыя, ✂ і ілюстраванне, ✂.

ілюстратар, ✂, м.

Мастак, які ілюструе кнігі.

|| прым. ілюстратарскі, ✂.

ілюстрацыя, ✂, ж.

1. гл. ілюстраваць.

2. Малюнак у кнізе, часопісе, які суправаджае тэкст або тлумачыць змест.

   • Альбом з ілюстрацыямі.

3. Прыклад, які дапаўняе, пацвярджае што-н.

|| прым. ілюстрацыйны, ✂.

• І. матэрыял.

імавернасць, ✂, ж.

1. гл. імаверны.

2. Магчымасць здзяйсняльнасці, ажыццявімасць чаго-н.

   • Ступень імавернасці чаго-н.

◊

• Тэорыя імавернасцей — раздзел матэматыкі, які вывучае заканамернасці выпадковых з’яў.

|| прым. імавернасны, ✂.

імаверны, ✂.

Магчымы, дапушчальны.

• І. выпадак.

|| наз. імавернасць, ✂.