Verbum

дыверсія, ✂, ж.

1. Ваенны манеўр, які мае на мэце адцягнуць увагу і сілы праціўніка ад месца галоўнага ўдару.

2. Вывядзенне са строю аб’ектаў ваеннага, дзяржаўнага значэння ў тыле ворага або ў якой-н. краіне агентамі замежнай дзяржавы, злачыннымі элементам.

|| прым. дыверсійны, ✂.

дывертысмент, ✂, м.

Тэатральнае выступленне з розных эстрадных нумароў, якое даецца ў дапаўненне да асноўнага паказу.

|| прым. дывертысментны, ✂.

дывідэнд, ✂, м. (спец.).

Прыбытак, які атрымліваецца акцыянерамі прапарцыянальна ўкладзенаму капіталу.

|| прым. дывідэндны, ✂.

дывізіён, ✂, м.

1. Воінскае падраздзяленне ў артылерыйскіх, ракетных часцях.

2. Злучэнне ваенных караблёў аднаго класа.

   • Д. мінаносцаў.

|| прым. дывізіённы, ✂.

дывізія, ✂, ж.

1. Асноўнае тактычнае злучэнне ў розных відах узброеных сіл.

   • Стралковая д.
   • Танкавая д.
   • Авіяцыйная д.

2. Вышэйшае злучэнне ваенных караблёў аднаго або некалькіх класаў.

|| прым. дывізіённы, ✂.

дыграф, ✂, м.

Састаўны пісьмовы знак, які складаецца з дзвюх літар і ўжыв. для абазначэння на пісьме фанем і іх слоўных варыянтаў, напр. беларускія «да», «дз».

|| прым. дыграфны, ✂.

дыдактызм, ✂, м. (кніжн.).

Павучальнасць.

• Канец байкі ўспрымаецца як д.

дыдактык, ✂, м.

Спецыяліст па дыдактыцы.

дыдактыка, ✂, ж.

Раздзел педагогікі, які разглядае агульную тэорыю адукацыі і навучання.

|| прым. дыдактычны, ✂.

дыез, ✂, м. (спец.).

Нотны знак, які патрабуе павышэння гуку на паўтон.

|| прым. дыезны, ✂.