Verbum

гулец, ✂, м. (разм.).

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.).

гулі, ✂, н. (разм.).

1. Гулянне, забава.

   • Пайсці на г.

2. Марнае правядзенне часу.

   • Г. не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

гулкі, ✂.

1. Выразны па гуку, чутны здалёк.

   • Гулкія крокі.

2. З моцным рэзанансам.

   • Гулкая зала.

|| наз. гулкасць, ✂.

гуллівы, ✂.

Жартаўлівы, вясёлы, гарэзлівы.

• Г. настрой.
• Гуллівае дзіця.

|| наз. гуллівасць, ✂.

гульба, ✂, ж. (разм.).

Гулянка, папойка.

гульдэн, ✂, м.

Грашовая адзінка Нідэрландаў, а таксама залатая, а пасля сярэбраная манета ў некаторых еўрапейскіх краінах.

гульма:

• Гульма гуляць — марна траціць час, бяздзейнічаць.

гульня, ✂, ж.

1. гл. гуляць.

2. Той ці іншы від,спосаб, якім гуляюць (у 3 знач.).

   • Г. ў шахматы.
   • Спартыўныя гульні.

3. Камплект неабходных прадметаў для гульні.

   • Дзіцячая настольная г.

4. Наўмысныя тайныя дзеянні для дасягнення якой-н. мэты.

   • Небяспечная г.
   • Двайная г.

◊

• Алімпійскія гульні — міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту, якія праводзяцца раз у чатыры гады.

• Гульня слоў — дасціпны, каламбурны выраз.

|| прым. гульнявы, ✂.

гультай, ✂, м.

Лянівы чалавек, лодар.

|| ж. гультайка, ✂.

|| прым. гультайскі, ✂.

гультаяваць, ✂; незак.

Ухіляцца ад работы, лодарнічаць.