гульня назоўнік | жаночы род
-
гл. гуляць.
-
Той ці іншы від,спосаб, якім гуляюць (у 3 знач.).
- Г. ў шахматы.
- Спартыўныя гульні.
-
Камплект неабходных прадметаў для гульні.
- Дзіцячая настольная г.
-
Наўмысныя тайныя дзеянні для дасягнення якой-н. мэты.
- Небяспечная г.
- Двайная г.
Алімпійскія гульні — міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту, якія праводзяцца раз у чатыры гады.
Гульня слоў — дасціпны, каламбурны выраз.
|| прыметнік: гульнявы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)