Verbum

друшляк, ✂, м.

1. Кухонная пасуда ў выглядзе каўша з дзірачкамі для працэджвання вадкасці, прамывання чаго-н.

2. Ручны інструмент для прабівання невялікіх дзірак у метале і інш.

дрывакол, ✂, м.

1. Той, хто наймаецца калоць дровы.

2. Цяжкая з клінападобным лязом сякера для колкі дроў; калун.

дрывасек, ✂, м.

Той, хто сячэ лес на дровы, займаецца нарыхтоўкай дроў.

дрывотнік, ✂, м.

Павець для дроў.

• Дровы знаходзіліся ў дрывотніку.

дрывотня, ✂, ж.

Тое, што і дрывотнік.

дрыг, выкл. у знач. вык. (разм.).

Ужыв. у значэнні дзеясловаў дрыгаць і дрыгануць.

• Жарабя д. нагой.

дрыгавічы, ✂ (гіст.).

Адно з племянных усходнеславянскіх аб’яднанняў, якое пазней разам з крывічамі і радзімічамі ўвайшло ў склад беларускай народнасці.

дрыгатлівы, ✂.

Які ўздрыгвае, дрыжыць; трапяткі.

• Дрыгатлівыя зарніцы.

дрыгаць, ✂; незак. (разм.).

Рабіць рэзкія адрывістыя рухі (пераважна нагамі).

|| аднакр. дрыгнуць, ✂ і дрыгануць, ✂.

|| наз. дрыганне, ✂.

дрыгва, ✂, ж.

Багністае топкае месца.

• Непраходная д.

|| прым. дрыгвяністы, ✂.

• Д. бераг возера.