Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

вячысты, (паэт.).

Векавечны, векавы.

вячэра, , ж.

  1. Вячэрняя яда.

    • Позняя в.
  2. Страва, прыгатаваная для вячэрняй яды.

    • В. стыне.

вячэраць, ; незак.

Есці вячэру.

  • Час в.

|| зак. павячэраць, .

  • Прынесці в. (г. зн. чаго-н. на вячэру).

вячэрнік, , м. (разм.).

Навучэнец вячэрняй навучальнай установы.

|| ж. вячэрніца, .

вячэрня, , ж.

Вячэрняя царкоўная служба.

вяшчальнік, , м.

  1. Даўней — асоба, якая ўсенародна апавяшчала што-н.

  2. перан., чаго. Той, хто абвяшчае, сцвярджае што-н. (высок.).

    • В. вызваленчых ідэй.

вяшчаць, ; незак.

  1. Прадказваць, прарочыць.

    • В. бяду.
  2. Пра радыёстанцыі: перадаваць для слухання.

|| наз. вяшчанне, .

|| прым. вяшчальны, .

вяшчун, , м.

  1. Прадказальнік, прадракальнік.

    • В. буры.
  2. Тое, што і вяшчальнік (у 2 знач.).

|| ж. вяшчунка, і вяшчуння, .

вяшчунства, , н.

Прадказанне.

  • В. збылося.