Verbum

грыжа, ✂, ж.

1. Хвароба брушной поласці, звязаная з выпадзеннем пад скуру часткі якога-н. унутранага органа.

2. Выпучаны такім чынам орган.

|| прым. грыжавы, ✂.

грызлі, нескл., м.

Паўночнаамерыканскі буры мядзведзь.

грызня, ✂, ж.

1. Бойка паміж жывёламі.

   • Г. сабак.

2. перан. Жорсткая сварка, спрэчка.

   • Кожны вечар у хаце пачыналася г.

грызун, ✂, м.

Млекакормячае (вавёрка, суслік, мыш, заяц і інш.) з доўгімі пярэднімі зубамі.

• Атрад грызуноў.

грызці, ✂; незак.

1. Раскусваць зубамі што-н. цвёрдае.

   • Г. морквіну.
   • Г. костку.

2. перан. Пастаянна папракаць, прыдзірацца, сварыцца.

3. перан. Не даваць спакою, мучыць.

   • Мяне грызе пакутлівая думка.

|| аднакр. грызануць, ✂.

|| зак. разгрызці, ✂.

|| наз. грызенне, ✂.

грызціся, ✂; незак.

1. Кусаць адзін аднаго зубамі (пра жывёл).

   • Сабакі грызуцца.

2. перан. Сварыцца, лаяцца адзін з адным.

   • Яны грызуцца паміж сабой.

|| зак. пагрызціся, ✂.

грыльяж, ✂, м.

Гатунак шакаладных цукерак з пражанымі арэхамі ці міндалем.

|| прым. грыльяжны, ✂.

грым, ✂, м.

1. Афармленне твару артыста для пэўнай ролі з дапамогай фарбаў, наклеек, накладак.

   • Іграць без грыму.
   • Зняць г.

2. Спецыяльныя фарбы, накладкі і інш., якія ўжыв. пры грыміроўцы.

грымак, ✂, м. (разм.).

Удар кулаком, кухталь.

• Надаваць грымакоў.

грымаса, ✂, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне твару (выкліканае якім-н. пачуццём).