Verbum

эмансіпа́цыя

(лац. emancipatio)

вызваленне ад якой-н. залежнасці, прыгнёту, забабонаў; ураўноўванне ў правах (напр. э. жанчын).

эмба́рга

(ісп. embargo = накладванне арышту, забарона)

1) забарона на ўвоз у краіну ці вываз за яе межы золата, пэўных відаў тавараў, зброі і інш.;

2) затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

эмігра́нт

(лац. emigrans, -ntis = які высяляецца, выязджае)

асоба, якая перасялілася са сваёй краіны ў чужую па палітычных, эканамічных, рэлігійных ці іншых прычынах (параўн. імігрант 1, мігрант 1).

эмігра́цыя

(лац. emigratio = высяленне, выезд)

1) перасяленне людзей з краіны, дзе яны жылі, у чужую краіну па палітычных, эканамічных і іншых прычынах (параўн. іміграцыя 1, міграцыя 1);

2) сукупнасць эмігрантаў, што пражываюць у якой-н. краіне.

эмі́р

(ар. amir = уладар)

тытул правіцеля ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

эміса́р

(лац. emissarius = пасланец)

асоба, якую пасылаюць у іншую краіну з сакрэтным палітычным даручэннем.

эмі́сія

(лац. emissio = выпуск)

выпуск у абарачэнне папяровых грошай і каштоўных папер.

эмітэ́нт

(лац. emittens, -ntis = які выпускае)

банк або ўстанова, якія праводзяць эмісію.

эмо́цыі

(фр. émotion, ад лац. emovere = хваляваць)

душэўныя перажыванні, пачуцці, хваляванні (напр. э. радасці, э. страху).

эмпіры́зм

(фр. empirisme, ад гр. empeiria = вопыт)

філасофскі напрамак, які прызнае пачуццёвае ўспрыманне і вопыт адзінай крыніцай пазнання і прыніжае значэнне лагічнага аналізу і тэарэтычных абагульненняў.