Verbum

экало́гія

(ад гр. oikos = дом, радзіма + logos = навука)

1) раздзел біялогіі, які вывучае ўзаемадзеянне раслінных і жывёльных арганізмаў паміж сабой і навакольным асяроддзем;

2) стан навакольнага асяроддзя, які склаўся ў выніку безгаспадарчага выкарыстання прыродных рэсурсаў і зараз пагражае існаванню людзей.

экано́міка

(гр. oikonomike, ад oikos = жыллё + nomos = закон)

1) сукупнасць вытворчых адносін на пэўным этапе развіцця грамадства;

2) народная гаспадарка краіны, вобласці, раёна, якой-н. галіны грамадскай дзейнасці (напр. э. Беларусі, э. гандлю);

3) навуковая дысцыпліна, якая вывучае тую ці іншую галіну гаспадаркі (напр. э. бульбаводства).

экано́мікс

(англ. economics, ад гр. oikonomike = эканоміка)

галіна эканамічнай навукі, якая раскрывае на макра- і мікраўзроўнях законы бізнесу, метады гаспадарання і інш.

экано́мія

(гр. oikonomia = загадванне гаспадаркай)

1) ашчаднасць, беражлівасць пры расходаванні чаго-н.;

2) уст. буйная памешчыцкая гаспадарка;

3) выгада, якая атрымліваецца пры ашчадным расходаванні чаго-н.

эквала́йзер

(англ. equaliser)

радыёэлектроннае ўстройства ў высокаякасных стэрэафанічных комплексах, рэгулятар частотных характарыстык гуку, тэмбру.

эквівале́нт

(лац. aequivalens, -ntis = раўназначны, раўнацэнны)

1) што-н. раўназначнае чаму-н., здольнае поўнасцю замяніць яго (напр. механічны э. цяпла);

2) тавар, які выражае вартасць іншых тавараў, на якія ён абменьваецца.

эквілібры́ст

(ад лац. aequilibris = які знаходзіцца ў раўнавазе)

1) цыркавы артыст, які займаецца эквілібрыстыкай 1;

2) перан. чалавек, які праяўляе незвычайную спрытнасць, выкрутлівасць у паводзінах, спрэчках.

эквілібры́стыка

(ад лац. aequilibritas = раўнавага)

1) жанр цыркавога мастацтва, заснаваны на ўменні выканаўцы рабіць складаныя акрабатычныя практыкаванні, захоўваць раўнавагу ў разнастайных становішчах;

2) перан. уменне лёгка прыстасоўвацца, лавіраваць у розных абставінах.

экзальта́цыя

(лац. exaltatio)

крайне ўзбуджаны стан, хваравітая ўзбуджанасць.

экза́рх

(гр. eksarchos = кіраўнік, галава)

галава царкоўнай акругі ў праваслаўнай царкве.