Verbum

ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, які нясе кроў ад органаў і тканак да сэрца (параўн. артэрыя 1).

венепу́нкцыя

(ад лац. vena = вена + punctio = укол)

пракол вены полай іголкай для пералівання крыві, увядзення лекавых раствораў і інш. (параўн. венесекцыя).

венерало́гія

(ад лац. Venus, -neris = імя старажытнарымскай багіні кахання + гр. logos = вучэнне)

раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем венерычных хвароб.

венесе́кцыя

(ад лац. vena = вена + sectio = рассячэнне)

ускрыццё вены для пералівання крыві, увядзення лекавых раствораў, калі немагчыма зрабіць венепункцыю.

ве́нзель

(польск. węzeł = вузел)

узор, утвораны зграбна пераплеценымі пачатковымі літарамі ўласных імён (імя і прозвішча або імя і імя па бацьку).

ве́нтыль

(ням. Ventil)

1) клапан для рэгулявання расходу вадкасці, пары, газу ў некаторых тэхнічных устройствах, а таксама паветра ў духавых музычных інструментах;

2) электронны прыбор, які забяспечвае працяканне току толькі ў адным напрамку.

вентыля́тар

(лац. ventilator = які праветрывае)

устройства для праветрывання памяшканняў, ахаладжэння частак машын і інш.

вентыля́цыя

(лац. ventilation = праветрыванне)

1) паветраабмен у памяшканнях, які рэгулюецца;

2) сістэма ўстройстваў, якія ствараюць такі паветраабмен.

ве́нчурны

(ад англ. venture = рызыкаваць)

звязаны з рызыкай, рызыкоўны, асабліва ў гандлі і банкаўскай справе (напр. в. бізнес, в-ая фінансавая аперацыя).