Verbum

вегетарыя́нства

(англ. vegetarian, ад с.-лац. vegetarius = раслінны)

сістэма харчавання, якая дапускае ўжыванне толькі расліннай і малочнай ежы (без мяса).

ве́ктар

(лац. vector = які нясе)

1) мат. прамалінейны адрэзак, які мае пачатковы і канечны пункты і характарызуецца лікавым значэннем і напрамкам;

2) перан. асноўны напрамак развіцця якога-н. працэсу, з’явы, дзейнасці (напр. в. развіцця эканомікі).

велабо́л

(ад лац. velox = хуткі + англ. ball = мяч)

спартыўная камандная гульня з мячом на веласіпедах.

веладро́м

(ад лац. velox = хуткі + гр. dromos = месца для бегу)

спецыяльна абсталяванае збудаванне для трэніровак і спаборніцтваў па веласіпедным спорце.

ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, які нясе кроў ад органаў і тканак да сэрца (параўн. артэрыя 1).

венепу́нкцыя

(ад лац. vena = вена + punctio = укол)

пракол вены полай іголкай для пералівання крыві, увядзення лекавых раствораў і інш. (параўн. венесекцыя).

венерало́гія

(ад лац. Venus, -neris = імя старажытнарымскай багіні кахання + гр. logos = вучэнне)

раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем венерычных хвароб.

венесе́кцыя

(ад лац. vena = вена + sectio = рассячэнне)

ускрыццё вены для пералівання крыві, увядзення лекавых раствораў, калі немагчыма зрабіць венепункцыю.

ве́нзель

(польск. węzeł = вузел)

узор, утвораны зграбна пераплеценымі пачатковымі літарамі ўласных імён (імя і прозвішча або імя і імя па бацьку).

ве́нтыль

(ням. Ventil)

1) клапан для рэгулявання расходу вадкасці, пары, газу ў некаторых тэхнічных устройствах, а таксама паветра ў духавых музычных інструментах;

2) электронны прыбор, які забяспечвае працяканне току толькі ў адным напрамку.