Verbum

радыетэрапі́я

(ад лац. radius = прамень + гр. therapeia = лячэнне)

лячэнне з дапамогай іанізуючых выпрамяненняў; выкарыстоўваецца пераважна пры злаякасных пухлінах.

радыефо́бія

(ад лац. radius = прамень + гр. phobos = страх)

мед. перавялічаная боязь радыеактыўнага паражэння.

ра́дыё

(лац. radio = выпраменьваю)

1) спосаб перадачы інфармацыі на адлегласць пры дапамозе электрамагнітных хваль;

2) устройства для прыёму электрамагнітных хваль, якія пасылаюцца радыёстанцыяй.

радыёла

(англ. radiola)

апарат, у якім спалучаны радыёпрыёмнік з электрапрайгравальнікам грампласцінак.

радыёлака́тар

(англ. radiolocator, ад лац. radio = выпраменьванне + locare = змяшчаць)

устройства для выяўлення і вызначэння месцазнаходжання аб’ектаў у прасторы па адбітых ад іх радыёхвалях.

радыёста́нцыя

(ад лац. radio = выпраменьваю + statio = стаянка)

комплекс устройстваў для прыёму і перадачы інфармацыі з дапамогай радыёхваль.

радыётрансля́цыя

(ад лац. radio = выпраменьваю + translatio = перадача)

перадача радыёпраграм з дапамогай правадной лініі сувязі.

радыка́л​¹

(с.-лац. radicalis = карэнны, ад лац. radix = корань)

1) мат. знак √, які абазначае дзеянне здабывання кораня;

2) хім. устойлівая група атамаў у малекуле, якая пераходзіць без змен з аднаго хімічнага злучэння ў другое.

радыка́л​²

(фр. radical < с.-лац. radicalis = карэнны, ад лац. radix = корань)

1) прыхільнік радыкалізму; член радыкальнай партыі (параўн. ліберал 1);

2) перан. прыхільнік крайніх, рашучых дзеянняў, поглядаў.

радыкалі́зм

(фр. radicalisme, ад с.-лац. radicalis = карэнны)

1) палітычная плынь, прыхільнікі якой падвяргаюць крытыцы існуючую сістэму і настойваюць на неабходнасці карэнных пераўтварэнняў і рэформ;

2) перан. рашучы спосаб дзеянняў.