Verbum

псіхапа́тыя

(ад гр. psyche = душа + pathos = боль, пакута)

прыроджаная неўраўнаважнасць псіхікі, якая выяўляецца ў неадэкватных паводзінах і недастатковай сацыяльнай адаптацыі пры захаванні інтэлекту.

псіхатро́пны

(ад гр. psyche = душа + tropos = напрамак)

які аказвае ўплыў на псіхічныя працэсы (напр. п-ыя сродкі).

псіхатрэ́нінг

(ад гр. psyche = душа + англ. training = трэнінг)

трэніроўка, мэтай якой з’яўляецца дасягненне пэўнага псіхічнага стану каго-н.

псіхатэрапі́я

(ад гр. psyche = душа + therapeia = лячэнне)

метад лячэння хвароб псіхічнымі ўздзеяннямі на хворага, напр. гіпнозам.

псі́хіка

(гр. psychikos = душэўны)

сукупнасць душэўных перажыванняў як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэальнасці; духоўная арганізацыя, душэўны склад чалавека.

псіхо́з

(фр. psychose, ад гр. psyche = душа)

1) псіхічнае захворванне, а таксама наогул ненармальнасць, дзівацтва ў псіхіцы чалавека;

2) перан. моцнае псіхічнае ўздзеянне якіх-н. з’яў, падзей, што нервуюць, выклікаюць страх (напр. ваенны п.).

пу́бліка

(польск. publika, ад лац. publicus = грамадскі)

людзі, якія знаходзяцца дзе-н. у якасці слухачоў, гледачоў, наведвальнікаў.

публіка́цыя

(лац. publicatio)

1) аб’яўленне чаго-н. для агульнага ведама праз друк (напр. п. аб’явы);

2) друкаванне якіх-н. матэрыялаў у кнізе, газеце, часопісе;

3) тое, што апублікавана, выдадзена.

публіцы́ст

(ням. Publizist, ад лац. publicus = грамадскі)

пісьменнік, які піша творы на грамадска-палітычныя тэмы.

публіцы́стыка

(ням. Publizistik, ад лац. publicus = грамадскі)

від літаратуры і журналістыкі (артыкулы, нарысы, памфлеты, фельетоны і інш.), які аналізуе сучаснае жыццё ў мнагастайнасці палітычных, эканамічных, прававых, філасофскіх, мастацкіх і іншых праблем.