Verbum

эпісталя́рны

(фр. épestolaire, ад лац. epistola < гр. epistole = пісьмо)

1) які датычыць літаратурных твораў, напісаных у форме пісем (напр. э. раман, э. стыль);

2) які з’яўляецца сукупнасцю чыіх-н. пісем (напр. э-ая спадчына Янкі Купалы).

эпіта́фія

[гр. epitaphios (logos) = надмагільнае слова]

1) надпіс на надмагільнай пліце;

2) кароткі верш, напісаны з выпадку чыёй-н. смерці.

эпіцэ́нтр

(п.-лац. epicentrum, ад гр. ері = над + kentron = цэнтр)

1) вобласць на паверхні Зямлі, размешчаная непасрэдна над ачагом землетрасення або выбуху;

2) перан. месца, дзе з найбольшай сілай праяўляецца якая-н. з’ява, падзея (напр. э. пажару, у эпіцэнтры падзей).

эпо́ха

(гр. epoche = прыпынак)

вялікі прамежак часу, які выдзяляецца па характэрных падзеях, з’явах (напр. э. Адраджэння, ледніковая э.).