Verbum

мара́ль

(фр. morale, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

1) сукупнасць прынцыпаў і норм паводзін людзей у грамадстве (напр. м. узаемаадносін);

2) павучальны вывад з чаго-н. (напр. м. байкі);

3) перан. павучанне, настаўленне (напр. чытаць м.).

мара́льны

(лац. moralis = які датычыць звычаяў)

1) які мае адносіны да маралі, адпавядае правілам паводзін у грамадстве (напр. м. ўчынак);

2) звязаны з духоўнымі перажываннямі чалавека (напр. м-ая падтрымка).

марато́рый

(лац. moratorius = які замаруджвае)

адтэрміноўка якіх-н. дзеянняў, выканання абавязацельстваў, якая ўстанаўліваецца дзяржавай на пэўны тэрмін або да заканчэння якіх-н. надзвычайных абставін (напр. м. на ядзерныя выпрабаванні).

марафе́т

(тур. marafet = майстэрства, спрыт)

лоск, бляск;

наводзіць м. — прыводзіць у парадак свой знешні выгляд, прыбіраць кватэру, горад і г. д.

маргіна́л

(фр. marginal, ад лац. marginalis = пабочны, крайні)

чалавек, які страціў ранейшыя грамадскія сувязі і не прыстасаваўся да новых умоў жыцця (люмпен, басяк і інш.).

ма́ржа́

(фр. marge = край, мяжа)

кам. розніца паміж пакупной і прадажнай цаной тавараў, паміж курсамі каштоўных папер у дзень заключэння і ў дзень выканання здзелкі.

маржына́льны

(фр. marginal, ад лац. marginalis = пабочны, крайні)

экан. блізкі да мяжы, амаль стратны.

ма́рка

(ням. Marke)

1) знак аплаты паштовых збораў;

2) кляймо на тавары з абазначэннем месца вырабу;

3) гатунак, тып вырабу, тавару (напр. м. сталі);

4) разм. рэпутацыя, прэстыж (напр. трымаць марку).

ма́ркер

(англ. marker)

1) фламастэр з тоўстым стрыжнем для выдзялення частак тэксту;

2) метка на магнітнай стужцы;

3) ружжо для гульні ў пейнтбол.

марке́тынг

(англ. marketing, ад market = рынак)

арганізацыя вытворчасці і збыту прадуктаў на аснове вынікаў інтэнсіўнага вывучэння і прагназіравання попыту, цэн, шырокага выкарыстання рэкламы і стымулявання вытворчасці, прымянення сучасных спосабаў захавання і транспарціроўкі тавараў, тэхнічнага і іншага абслугоўвання спажыўцоў.