Verbum

максімалі́зм

(фр. maximalisme, ад с.-лац. maximalis = найбольшы)

празмернасць, крайнасць у якіх-н. патрабаваннях, поглядах (параўн. мінімалізм).

максіма́льны

(с.-лац. maximalis)

самы вялікі, найбольшы (напр. м-ая глыбіня, м-ая тэмпература); параўн. мінімальны.

ма́ксімум

(лац. maximum = найбольшае)

найбольшая велічыня, найбольшая колькасць, найвышэйшая ступень чаго-н. (напр. м. ападкаў, м. увагі); параўн. мінімум.

манагра́фія

(ад гр. monos = адзін + grapho = пішу)

навуковая праца, прысвечаная ўсебаковаму даследаванню адной тэмы, праблемы.

манапо́лія

(гр. monopolia, ад monos = адзін + poleo = прадаю)

1) выключнае права на выраб, продаж або выкарыстанне чаго-н. (напр. м. знешняга гандлю);

2) буйное аб’яднанне, якое ўзнікла на аснове канцэнтрацыі вытворчасці і капіталу з мэтай устанаўлення панавання над якой-н. галіной гаспадаркі і атрымання найбольшых прыбыткаў.

мана́рх

(гр. monarchos, ад monos = адзін + archos = правіцель)

асоба, якая ўзначальвае манархію (цар, кароль, шах, султан і інш.).

мана́рхія

(гр. monarchia, ад monos = адзін + arche = улада)

форма кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе (манарху), а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

манато́нны

(гр. monotonos = які мае аднолькавае гучанне)

1) аднастайны па тону, інтанацыі (напр. м. спеў);

2) перан. надакучлівы, нудны (напр. м-ае жыццё).

манда́т

(лац. mandatum = даручэнне)

дакумент, які пацвярджае паўнамоцтвы каго-н, права на што-н. (напр. дэпутацкі м.).

мане́ж

(фр. manége)

1) спецыяльны будынак або абгароджанае месца для верхавой язды і трэніроўкі коней;

2) арэна цырка;

3) памяшканне для заняткаў па лёгкай атлетыцы, спартыўных гульняў і інш.;

4) невялікая пераносная пляцоўка з агароджай для дзяцей, якія пачынаюць хадзіць.