Verbum

маніфеста́цыя

(фр. manifestation, ад лац. manifestare = рабіць яўным, паказваць)

1) масавае вулічнае шэсце для выражэння салідарнасці або пратэсту;

2) разм. дзеянне каго-н., якое выяўляе яго адносіны да каго-н., чаго-н.

ма́нія

(гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

1) псіхічна хваравіты стан, пры якім свядомасць і пачуцці сканцэнтроўваюцца на адной якой-н. ідэі (напр. м. вялікасці);

2) перан. моцная цяга да чаго-н. (напр. м. пісаць вершы).

маніяка́льны

(фр. maniacal, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

звязаны з маніяй (напр. м. стан, мая ідэя).

манкі́раваць

(фр. manquer)

нядбайна адносіцца да чаго-н., пагарджаць чым-н. (напр. м. заняткамі).

мануа́льны

(лац. manualis = ручны)

мед. які ажыццяўляецца рукамі, уздзеяннем рук (напр. м-ая тэрапія).

манумента́льны

(лац. monumentalis)

1) велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю (напр. м-ае збудаванне);

2) перан. грунтоўны, глыбокі па зместу (напр. м-ае даследаванне).

манускры́пт

(с.-лац. manuscriptum, ад лац. manus = рука + scribere = пісаць)

рукапіс, пераважна старажытны (на папірусе, пергаменце, паперы).

манья́к

(фр. maniaque, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

чалавек, ахоплены адной неадчэпнай ідэяй.

мара́зм

(гр. marasmos = знясіленне)

1) стан поўнага ўпадку псіхафізічнай дзейнасці (напр. старэчы м.);

2) перан. маральны ўпадак, разлажэнне (упасці ў м.).

маралізава́ць

(фр. moraliser, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

прапаведаваць строгую мараль, павучаць.