волхв уст. вяшчу́н, род. вешчуна́ м., вядзьма́к, род. ведзьмака́ м.;
волхвова́ние ср. вядзьма́рства, -ва ср., чарава́нне, -ння ср.; (гадание) варажба́, -бы́ ж.;
волхвова́ть несов. вядзьма́рыць, чарава́ць; (гадать) варажы́ць.
Во́лхов р. Во́лхаў, -хава м.
волча́нка мед. ваўча́нка, -кі ж.
волча́тник (охотник на волков) разг. ваўка́р, -ра́ м.
волчея́годник м., бот. ваўчая́гада, -ды ж., во́ўчыя я́гады.
во́лчий во́ўчы;
во́лчья пасть мед. во́ўчая зя́па;
во́лчий биле́т (паспорт) ист. во́ўчы біле́т;
во́лчьи зако́ны во́ўчыя зако́ны;
во́лчья я́ма охот., воен. во́ўчая я́ма;