Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

волочёный прил. валачо́ны;

волочёная про́волока валачо́ны дрот;

волочи́льный техн. валачы́льны;

волочи́льня валачы́льня, -ні ж.;

волочи́льщик спец. валачы́льшчык, -ка м.;

волочи́льщица валачы́льшчыца, -цы ж.

волочи́ть несов.

1. (таскать) валачы́ць, цяга́ць;

2. (тащить) валачы́, цягну́ць;

3. техн. валачы́ць;

волочи́ть про́волоку валачы́ць дрот;

едва́ волочи́ть но́ги ледзь цяга́ць но́гі.

волочи́тьсяI несов.

1. (таскаться) валачы́цца, цяга́цца;

2. (тащиться) валачы́ся, цягну́цца;

3. страд., техн. валачы́цца.

волочи́тьсяII несов., разг., уст. (ухаживать) заляца́цца (да каго); упада́ць (за кім), уляга́ць (за кім).

воло́чь разг., см. волочи́ть 1;

воло́чься разг., см. волочи́тьсяI 1.