у́хнуться бу́хнуцца, го́пнуцца, гры́мнуцца.
Verbum
анлайнавы слоўніку́хо
нару́жное у́хо знадво́рнае ву́ха;
сре́днее у́хо сярэ́дняе ву́ха;
воспале́ние у́ха
заткну́ть у́ши заткну́ць ву́шы;
отодра́ть за́ уши накруці́ць ву́шы;
медве́жье у́хо
◊
дать (съе́здить) в у́хо даць (зае́хаць) па ву́ху;
и у́хом не повести́ і ву́хам не ве́сці;
как свои́х уше́й не вида́ть як сваі́х вушэ́й не ба́чыць;
ми́мо уше́й пропусти́ть мі́ма вушэ́й прапусці́ць;
навостри́ть (насторожи́ть) у́ши натапы́рыць ву́шы;
туго́й на́ ухо тугі́ на ву́ха;
прожужжа́ть (прокрича́ть, протреща́ть, протруби́ть) у́ши пратрубі́ць ву́шы;
слу́шать во все у́ши слу́хаць на ўсе ву́шы;
в одно́ у́хо вошло́, а в друго́е вы́шло у адно́ ву́ха ўвайшло́, а ў друго́е вы́йшла;
слу́шать кра́ем у́ха слу́хаць кра́ем ву́ха;
держа́ть у́хо востро́ трыма́ць ву́ха во́стра;
одни́м у́хом слы́шать адны́м ву́хам чуць;
покрасне́ть до уше́й пачырване́ць да вушэ́й;
(говори́ть) на́ ухо (гавары́ць) на ву́ха;
дуть, петь (наду́ть, напе́ть) в у́ши пець (напе́ць) у ву́шы;
за уша́ми трещи́т за вуша́мі трашчы́ць;
не ве́рить свои́м уша́м не ве́рыць сваі́м вуша́м;
у стен у́ши есть сце́ны ву́шы ма́юць;
у́хо (у́ши) дерёт (ре́жет) ву́ха (ву́шы) дзярэ́ (рэ́жа);
у́ши вя́нут ву́шы вя́нуць;
по́ уши па ву́шы;
влюби́ться по́ уши закаха́цца па ву́шы;
слы́шать со́бственными уша́ми чуць на ўла́сныя ву́шы;
дойти́ до уше́й дайсці́ да вушэ́й;
разве́сить у́ши разве́сіць ву́шы;
медве́дь на́ ухо наступи́л мядзве́дзь на ву́ха наступі́ў.
уховёртка
ухо́дI
1. адыхо́д, -ду
2. (бегство) уцёкі, -каў
ухо́дII
уходи́тьI
1. (идти) ісці́; (выходить) выхо́дзіць; (отходить) адыхо́дзіць; (отдаляться) адыхо́дзіцца; (заходить) захо́дзіць; (направляться) накіро́ўвацца, падава́цца; (исчезать) зніка́ць; (покидать) пакіда́ць; (переставать заниматься чем-л., делать что-л., быть кем, чем
2. (убегать, скрываться, спасаться) уцяка́ць; (избегать) пазбяга́ць, уніка́ць; (уклоняться) ухіля́цца; (избавляться) пазбаўля́цца; (отделываться) адчэ́плівацца, адкара́сквацца;
3. (не препятствовать, сторониться) сыхо́дзіць, саступа́ць;
4. (расходоваться) ісці́, выхо́дзіць; (тратиться) быць вы́даткаваным, быць стра́чаным; (пропадать) прапада́ць; (вытекать — о жидкостях)
5. (углубляться) паглыбля́цца;
6. (проходить — о времени) прахо́дзіць, міна́ць;
7. (о часах) спяша́цца;
8. (простираться, тянуться) ісці́, цягну́цца;
доро́га уходи́ла вдаль даро́га ішла́ ў далечыню́, даро́га цягну́лася далёка.
уходи́тьII
1. (изнурить) ухо́даць, змардава́ць, знясі́ліць;
2. (убить, погубить) ухо́даць; загубі́ць, замардава́ць; збаёдаць;
3. (промотать) ухо́даць;
◊
уходи́ли си́вку круты́е го́рки
уходи́ться
1. (угомониться) уціхамі́рыцца, супако́іцца, суня́цца;
2. (устать от ходьбы) нахадзі́цца, нату́пацца.
ухо́женныйI
1. ухо́даны, змардава́ны, знясі́лены;
2. ухо́даны; загу́блены, замардава́ны; збаёданы;
ухо́женныйII