Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уменьши́тельный памянша́льны; змянша́льны.

уме́ньши́ть сов. паме́ншыць; зме́ншыць;

уме́ньши́ться паме́ншыцца, паме́ншаць; зме́ншыцца, зме́ншаць.

уме́ренно нареч. памярко́ўна, умеркава́на; (средне) сярэ́дне, уме́рана, ме́рна;

уме́ренность памярко́ўнасць, -ці ж.; умеркава́насць, -ці ж., уме́ранасць, -ці ж., ме́рнасць, -ці ж.

уме́ренный прил. памярко́ўны, умеркава́ны; (средний) уме́раны, сярэ́дні, ме́рны;

уме́ренные тре́бования памярко́ўныя (сярэ́днія) патрабава́нні;

уме́ренный кли́мат уме́раны (сярэ́дні) клі́мат;

уме́ренная жизнь перен. памярко́ўнае жыццё;

уме́ренный ве́тер сярэ́дні (уме́раны) ве́цер;

уме́ренные взгля́ды полит. памярко́ўныя по́гляды.

умере́ть сов., прям., перен. паме́рці;

умере́ть сме́ртью геро́я паме́рці сме́рцю геро́я;

де́ло на́ших отцо́в не умрёт спра́ва на́шых бацько́ў не памрэ́; см. умира́ть;

хоть умри́ хоць памры́;

умере́ть со сме́ху паме́рці (зайсці́ся) са сме́ху (ад ро́гату);

умере́ть не́когда паме́рці няма́ ча́су.

уме́рить сов. зме́ншыць; (сдержать) стрыма́ць, сці́шыць; (укротить) утаймава́ць;

уме́рить тре́бования зме́ншыць патрабава́нні;

уме́рить гнев стрыма́ць гнеў;

уме́риться зме́ншыцца.

умертви́ть сов.

1. (лишить жизни) умярцві́ць; (убить) забі́ць, мног. пазабіва́ць;

2. (нерв и т. п.) змярцві́ць;

3. перен. (сделать нежизненным) змярцві́ць; (укротить) утаймава́ць;

умертви́ть плоть змярцві́ць (утаймава́ць) це́ла.