Verbum

умиле́ние ср. замілава́нне, -ння ср.; (растроганность) расчу́ленасць, -ці ж., расчу́ленне, -ння ср.;

приходи́ть в умиле́ние адчува́ць замілава́нне, расчу́львацца;

умилённо нареч. замілава́на; расчу́лена;

умилённость замілава́насць, -ці ж.; расчу́ленасць, -ці ж.;

умилённый замілава́ны; расчу́лены;

умили́тельно

1. нареч. з замілава́ннем;

2. безл., в знач. сказ. мі́ла, прые́мна;

умили́тельность замілава́льнасць, -ці ж.; расчу́ленасць, -ці ж.;

умили́тельный замілава́льны;

умили́ть сов. замілава́ць; (растрогать) расчу́ліць;

умили́ться замілава́цца; расчу́ліцца.

умилосе́рдить сов., уст. умі́ласцівіць, уласка́віць;