умолча́ние змо́ўчанне, -ння ср., замо́ўчанне, -ння ср., умаўча́нне, -ння ср.; неоконч. змо́ўчванне, -ння ср., замо́ўчванне, -ння ср.;
◊
фигу́ра умолча́ния фігу́ра змаўча́ння;
умолча́ть сов. змо́ўчаць, замо́ўчаць, умаўча́ць, нічо́га не сказа́ць.
умоля́ть несов. малі́ць, прасі́ць, упро́шваць;
умоля́юще нареч. мо́лячы, з мале́ннем, умо́льна;
умоля́ющий
1. прич. які́ (што) мо́ліць, які́ (што) про́сіць, які́ (што) упро́швае;
2. прил. умо́льны, упраша́льны.
умонастрое́ние ср. настро́й ду́мак (ро́зумаў).
умопомеша́тельство книжн. вар’я́цтва, -ва ср.
умопомраче́ние ашаламле́нне, -ння ср., замарачэ́нне, -ння ср.; (умопомешательство) вар’я́цтва, -ва ср.;
◊
до умопомраче́ния да непрыто́мнасці (да вар’я́цтва, да шале́нства);
умопомрачи́тельный разг. надзвыча́йны; (ужасный) страшэ́нны.
умо́ра ж., в знач. сказ., разг. паце́ха, -хі ж.; смехата́, -ты́ ж.