давіда́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
давіда́юся |
давіда́емся |
| 2-я ас. |
давіда́ешся |
давіда́ецеся |
| 3-я ас. |
давіда́ецца |
давіда́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
давіда́ўся |
давіда́ліся |
| ж. |
давіда́лася |
| н. |
давіда́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
давіда́йся |
давіда́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
давіда́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
давідна́
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| давідна́ |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
даві́ла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́ла |
даві́лы |
| Р. |
даві́ла |
даві́л |
| Д. |
даві́лу |
даві́лам |
| В. |
даві́ла |
даві́лы |
| Т. |
даві́лам |
даві́ламі |
| М. |
даві́ле |
даві́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даві́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́лка |
даві́лкі |
| Р. |
даві́лкі |
даві́лак |
| Д. |
даві́лцы |
даві́лкам |
| В. |
даві́лку |
даві́лкі |
| Т. |
даві́лкай даві́лкаю |
даві́лкамі |
| М. |
даві́лцы |
даві́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
даві́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́льнік |
даві́льнікі |
| Р. |
даві́льніка |
даві́льнікаў |
| Д. |
даві́льніку |
даві́льнікам |
| В. |
даві́льнік |
даві́льнікі |
| Т. |
даві́льнікам |
даві́льнікамі |
| М. |
даві́льніку |
даві́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
даві́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даві́льны |
даві́льная |
даві́льнае |
даві́льныя |
| Р. |
даві́льнага |
даві́льнай даві́льнае |
даві́льнага |
даві́льных |
| Д. |
даві́льнаму |
даві́льнай |
даві́льнаму |
даві́льным |
| В. |
даві́льны (неадуш.) даві́льнага (адуш.) |
даві́льную |
даві́льнае |
даві́льныя (неадуш.) даві́льных (адуш.) |
| Т. |
даві́льным |
даві́льнай даві́льнаю |
даві́льным |
даві́льнымі |
| М. |
даві́льным |
даві́льнай |
даві́льным |
даві́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
даві́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́льня |
даві́льні |
| Р. |
даві́льні |
даві́льняў |
| Д. |
даві́льні |
даві́льням |
| В. |
даві́льню |
даві́льні |
| Т. |
даві́льняй даві́льняю |
даві́льнямі |
| М. |
даві́льні |
даві́льнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даві́льшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́льшчык |
даві́льшчыкі |
| Р. |
даві́льшчыка |
даві́льшчыкаў |
| Д. |
даві́льшчыку |
даві́льшчыкам |
| В. |
даві́льшчыка |
даві́льшчыкаў |
| Т. |
даві́льшчыкам |
даві́льшчыкамі |
| М. |
даві́льшчыку |
даві́льшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
даві́льшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даві́льшчыца |
даві́льшчыцы |
| Р. |
даві́льшчыцы |
даві́льшчыц |
| Д. |
даві́льшчыцы |
даві́льшчыцам |
| В. |
даві́льшчыцу |
даві́льшчыц |
| Т. |
даві́льшчыцай даві́льшчыцаю |
даві́льшчыцамі |
| М. |
даві́льшчыцы |
даві́льшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.