даві́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. даві́лка даві́лкі
Р. даві́лкі даві́лак
Д. даві́лцы даві́лкам
В. даві́лку даві́лкі
Т. даві́лкай
даві́лкаю		 даві́лкамі
М. даві́лцы даві́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)