Да́ка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Да́ка | |
Да́кі | |
Да́цы | |
Да́ку | |
Да́кай Да́каю |
|
Да́цы |
Да́ка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Да́ка | |
Да́кі | |
Да́цы | |
Да́ку | |
Да́кай Да́каю |
|
Да́цы |
дакава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
дакава́нне | дакава́нні | |
дакава́ння | дакава́нняў | |
дакава́нню | дакава́нням | |
дакава́нне | дакава́нні | |
дакава́ннем | дакава́ннямі | |
дакава́нні | дакава́ннях |
Крыніцы:
дакава́ны
прыметнік, адносны
дакава́ны | дакава́ная | дакава́нае | дакава́ныя | |
дакава́нага | дакава́най дакава́нае |
дакава́нага | дакава́ных | |
дакава́наму | дакава́най | дакава́наму | дакава́ным | |
дакава́ны ( дакава́нага ( |
дакава́ную | дакава́нае | дакава́ныя ( дакава́ных ( |
|
дакава́ным | дакава́най дакава́наю |
дакава́ным | дакава́нымі | |
дакава́ным | дакава́най | дакава́ным | дакава́ных |
Крыніцы:
дакава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
дакава́ны | дакава́ная | дакава́нае | дакава́ныя | |
дакава́нага | дакава́най дакава́нае |
дакава́нага | дакава́ных | |
дакава́наму | дакава́най | дакава́наму | дакава́ным | |
дакава́ны ( дакава́нага ( |
дакава́ную | дакава́нае | дакава́ныя ( дакава́ных ( |
|
дакава́ным | дакава́най дакава́наю |
дакава́ным | дакава́нымі | |
дакава́ным | дакава́най | дакава́ным | дакава́ных |
Крыніцы:
дакава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
дакую́ | дакуё́м | |
дакуе́ш | дакуяце́ | |
дакуе́ | дакую́ць | |
Прошлы час | ||
дакава́ў | дакава́лі | |
дакава́ла | ||
дакава́ла | ||
Загадны лад | ||
даку́й | даку́йце | |
Дзеепрыслоўе | ||
дакава́ўшы |
Крыніцы:
дака́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
дака́з | дака́зы | |
дака́зу | дака́заў | |
дака́зу | дака́зам | |
дака́з | дака́зы | |
дака́зам | дака́замі | |
дака́зе | дака́зах |
Крыніцы:
даказа́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
даказа́льна | - | - |
Крыніцы:
даказа́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
даказа́льнасць | |
даказа́льнасці | |
даказа́льнасці | |
даказа́льнасць | |
даказа́льнасцю | |
даказа́льнасці |
Крыніцы:
даказа́льны
прыметнік, адносны
даказа́льны | даказа́льная | даказа́льнае | даказа́льныя | |
даказа́льнага | даказа́льнай даказа́льнае |
даказа́льнага | даказа́льных | |
даказа́льнаму | даказа́льнай | даказа́льнаму | даказа́льным | |
даказа́льны ( даказа́льнага ( |
даказа́льную | даказа́льнае | даказа́льныя ( даказа́льных ( |
|
даказа́льным | даказа́льнай даказа́льнаю |
даказа́льным | даказа́льнымі | |
даказа́льным | даказа́льнай | даказа́льным | даказа́льных |
Крыніцы:
дака́занасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
дака́занасць | |
дака́занасці | |
дака́занасці | |
дака́занасць | |
дака́занасцю | |
дака́занасці |
Крыніцы: