дакава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
дакава́нне | дакава́нні | |
дакава́ння | дакава́нняў | |
дакава́нню | дакава́нням | |
дакава́нне | дакава́нні | |
дакава́ннем | дакава́ннямі | |
дакава́нні | дакава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)