Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вярну́ць

‘паварочваць; нахіляць; схіляць; варочаць; рухацца’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ ве́рнем
2-я ас. ве́рнеш ве́рнеце
3-я ас. ве́рне ве́рнуць
Прошлы час
м. вярну́ў вярну́лі
ж. вярну́ла
н. вярну́ла
Загадны лад
2-я ас. вярні́ вярні́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вярну́ць

‘аддаць узятае; атрымаць назад; прымусіць ці ўгаварыць вярнуцца’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вярну́ ве́рнем
2-я ас. ве́рнеш ве́рнеце
3-я ас. ве́рне ве́рнуць
Прошлы час
м. вярну́ў вярну́лі
ж. вярну́ла
н. вярну́ла
Загадны лад
2-я ас. вярні́ вярні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вярну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

вяро́вачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачка вяро́вачкі
Р. вяро́вачкі вяро́вачак
Д. вяро́вачцы вяро́вачкам
В. вяро́вачку вяро́вачкі
Т. вяро́вачкай
вяро́вачкаю		 вяро́вачкамі
М. вяро́вачцы вяро́вачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́вачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачнік вяро́вачнікі
Р. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Д. вяро́вачніку вяро́вачнікам
В. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Т. вяро́вачнікам вяро́вачнікамі
М. вяро́вачніку вяро́вачніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вяро́вачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачніца вяро́вачніцы
Р. вяро́вачніцы вяро́вачніц
Д. вяро́вачніцы вяро́вачніцам
В. вяро́вачніцу вяро́вачніц
Т. вяро́вачніцай
вяро́вачніцаю		 вяро́вачніцамі
М. вяро́вачніцы вяро́вачніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вяро́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяро́вачны вяро́вачная вяро́вачнае вяро́вачныя
Р. вяро́вачнага вяро́вачнай
вяро́вачнае		 вяро́вачнага вяро́вачных
Д. вяро́вачнаму вяро́вачнай вяро́вачнаму вяро́вачным
В. вяро́вачны (неадуш.)
вяро́вачнага (адуш.)		 вяро́вачную вяро́вачнае вяро́вачныя (неадуш.)
вяро́вачных (адуш.)
Т. вяро́вачным вяро́вачнай
вяро́вачнаю		 вяро́вачным вяро́вачнымі
М. вяро́вачным вяро́вачнай вяро́вачным вяро́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́за вяро́зы
Р. вяро́зы вяро́з
Д. вяро́зе вяро́зам
В. вяро́зу вяро́зы
Т. вяро́зай
вяро́заю		 вяро́замі
М. вяро́зе вяро́зах

Крыніцы: piskunou2012.

вяро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́ўка вяро́ўкі
Р. вяро́ўкі вяро́вак
Д. вяро́ўцы вяро́ўкам
В. вяро́ўку вяро́ўкі
Т. вяро́ўкай
вяро́ўкаю		 вяро́ўкамі
М. вяро́ўцы вяро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяро́ўчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяро́ўчаны вяро́ўчаная вяро́ўчанае вяро́ўчаныя
Р. вяро́ўчанага вяро́ўчанай
вяро́ўчанае		 вяро́ўчанага вяро́ўчаных
Д. вяро́ўчанаму вяро́ўчанай вяро́ўчанаму вяро́ўчаным
В. вяро́ўчаны (неадуш.)
вяро́ўчанага (адуш.)		 вяро́ўчаную вяро́ўчанае вяро́ўчаныя (неадуш.)
вяро́ўчаных (адуш.)
Т. вяро́ўчаным вяро́ўчанай
вяро́ўчанаю		 вяро́ўчаным вяро́ўчанымі
М. вяро́ўчаным вяро́ўчанай вяро́ўчаным вяро́ўчаных

Крыніцы: piskunou2012.

вяро́ўчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́ўчына вяро́ўчыны
Р. вяро́ўчыны вяро́ўчын
Д. вяро́ўчыне вяро́ўчынам
В. вяро́ўчыну вяро́ўчыны
Т. вяро́ўчынай
вяро́ўчынаю		 вяро́ўчынамі
М. вяро́ўчыне вяро́ўчынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.