вяро́вачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачка вяро́вачкі
Р. вяро́вачкі вяро́вачак
Д. вяро́вачцы вяро́вачкам
В. вяро́вачку вяро́вачкі
Т. вяро́вачкай
вяро́вачкаю		 вяро́вачкамі
М. вяро́вачцы вяро́вачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)