вяро́ўчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяро́ўчаны вяро́ўчаная вяро́ўчанае вяро́ўчаныя
Р. вяро́ўчанага вяро́ўчанай
вяро́ўчанае		 вяро́ўчанага вяро́ўчаных
Д. вяро́ўчанаму вяро́ўчанай вяро́ўчанаму вяро́ўчаным
В. вяро́ўчаны (неадуш.)
вяро́ўчанага (адуш.)		 вяро́ўчаную вяро́ўчанае вяро́ўчаныя (неадуш.)
вяро́ўчаных (адуш.)
Т. вяро́ўчаным вяро́ўчанай
вяро́ўчанаю		 вяро́ўчаным вяро́ўчанымі
М. вяро́ўчаным вяро́ўчанай вяро́ўчаным вяро́ўчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)