вяро́вачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачніца вяро́вачніцы
Р. вяро́вачніцы вяро́вачніц
Д. вяро́вачніцы вяро́вачніцам
В. вяро́вачніцу вяро́вачніц
Т. вяро́вачніцай
вяро́вачніцаю		 вяро́вачніцамі
М. вяро́вачніцы вяро́вачніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)