вяро́вачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́вачнік вяро́вачнікі
Р. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Д. вяро́вачніку вяро́вачнікам
В. вяро́вачніка вяро́вачнікаў
Т. вяро́вачнікам вяро́вачнікамі
М. вяро́вачніку вяро́вачніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)