вяро́ўчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяро́ўчына вяро́ўчыны
Р. вяро́ўчыны вяро́ўчын
Д. вяро́ўчыне вяро́ўчынам
В. вяро́ўчыну вяро́ўчыны
Т. вяро́ўчынай
вяро́ўчынаю		 вяро́ўчынамі
М. вяро́ўчыне вяро́ўчынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)